Η κρυστάλλωση του μελιού είναι μια απόλυτα φυσιολογική λειτουργία του μελιού. Τα περισσότερα μέλια, ανάλογα την προέλευσή τους ζαχαρώνουν. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι δείγμα χαμηλής ποιότητας ή νοθείας αλλά έχει να κάνει με τη σύνθεση του μελιού.
Βασική αιτία της κρυστάλλωσης είναι η περιεκτικότητα του μελιού σε γλυκόζη και η αναλογία του με το νερό που έχει μέσα. Βάσει μελετών , Βασικό ρόλο στην κρυστάλλωση παίζουν οι εξής παράγοντες.
Ο πιό σημαντικός παράγοντας είναι η προέλευση του μελιού. Μέλια όπως της πορτοκαλιάς και του ρεικιού κρυσταλλώνουν γρήγορα. Μέλια όπως του ελάτου αργούν πολύ να κρυσταλλώσουν ή δεν κρυσταλλώνουν καθόλου.
Είδος Μελιού | Χρόνος Κρυστάλλωσης σε μήνες |
---|---|
Ελάτου | Δεν Κρυσταλλώνει |
Πεύκου | Μετά από 24 μήνες |
Θυμαριού | 8 - 18 |
Πορτοκαλιάς | 1 - 3 |
Ερείκης | 2 - 3 |
Το μέλι ζαχαρώνει ομοιόμορφα, δηλαδή αρχίζουν δημιουργούνται κρύσταλλοι σε όλη την επιφάνειά του είτε ζαχαρώνει στο κάτω μέρος και το πάνω μένει υγρό. Σε αυτή την περίπτωση το πάνω μέρος που είναι υγρό αποκτά περισσότερη υγρασία και το μέλι κάνει ζύμωση οπότε ξινίζει και γίνεται ακατάλληλο.
Όταν το μέλι ζαχαρώνει ομοιόμορφα ο τρόπος για να το φέρουμε στην αρχική του κατάσταση είναι η θέρμανση. Προσοχή όμως, ποτέ δεν πρέπει η θερμοκρασία να ξεπεράσει τους 45 βαθμούς και αυτό ισχύει για όλη την επιφάνεια του μελιού, ακόμα και το σημείο που έρχεται σε επαφή με την εστία θέρμανσης. Για το λόγο αυτό πάντα θερμαίνουμε το μέλι σε μπεν-μαρί. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το μέλι χάνει τις αντιβακτηριδιακές του ιδιότητες.